veel – in – een

An Equal Music by Vikram Seth
My rating: 3 of 5 stars

ENGLISH FURTHER DOWN

Eén van mijn doelen voor 2012 is zoveel mogelijk bijblijven met de leeslijst van boekgrrls.nl. Alles zal ik niet lezen, maar An equal Music van Vikram Seth trok aan. Het was de titel, ik las de aanbeveling niet.

Het kostte wat moeite het boek te pakken te krijgen in de bieb, maar uiteindelijk bood nota bene de bieb hier om de hoek in Ypenburg uitkomst. Ik las het in het engels, groot en zwaar en niet handig voor in de tas onderweg. Toch las ik vooral in de trein. Dat kon met dit boek, want het boek bestaat uit 8 delen die ieder weer uit erg korte hoofdstukken bestaan. Sommigen zijn haast niet meer dan een paragraaf.

Mijn relatie met het boek was er een van haat en liefde. Aan de ene kant wilde ik doorlezen, aan de andere kant waren er momenten waarop het boek mij niet kon boeien. Emoties als haat en liefde en vooral ook het aangaan en verbreken van relaties is precies ook waar het boek over gaat. De hoofdpersoon Michael heeft nogal impulsieve extreme emoties waardoor hij aan de ene kant helemaal op kan gaan in zijn muziek en aan de andere kant haast harteloos relaties van het ene op het andere moment kan verbreken.
Vier relaties staan centraal in het boek: de relatie tussen Michael en Julia: zijn eerste liefde; de relatie tussen Michael en zijn viool (een Tonino die hij in bruikleen heeft van een buurvrouw uit zijn jeugd), de relatie tussen de leden van het Maggiore strijkkwartet en de relatie die Michael heeft met zichzelf. Michael is vaak somber en dat komt terug in al zijn relaties.

Mijn liefde voor het boek werd veroorzaakt door de muziek. De liefde van de muzikanten voor hun muziek, de beschrijving van het gevoel dat muziek kan veroorzaken is iets waar ik niet vaak over lees, maar wat wel heel herkenbaar is en op een rare manier tijdens al die treinreizen een rust gaf. Mijn haat gaat richting Michael en zijn verboden relatie met Julia. Instabiel, gevoelloos, wanhopig. Niet rustig, maar boos werd ik er van.

Het rare is dat die haat en liefde elkaar opheffen en mijn uiteindelijke mening vrij neutraal is: equal?

IN ENGLISH

It took some effort to get hold of the book in the library, but eventually the library just around the corner offered the book.
I read it in English, big and heavy and not convenient to carry with me in a bag. Yet I read mostly during train trips. The book is suitable for lots of short reading time. It consists of 8 parts, with very short chapters. Some hardly more than a paragraph.

My relationship with the book was one of hatred and love. On the one hand I wanted to read and read and read, on the other hand, I was really bored during some chapters. Emotions like hate and love and especially forming and breaking relationships is precisely what the book is about. The main character Michael has quite impulsive and extreme emotions. These emotions makes that he’s very into his music, on the other hand these emotions make him almost heartless in his relationship with friends and family.
The book tells about four of his relationships: the relationship between Michael and Julia: his first love, the relationship between Michael and his violin (a Tonino, on loan from a neighbor from his childhood), the relationship between the members of the Maggiore string quartette and the relationship Michael has with himself. Michael is often depressed and that is reflected in all his relationships.

My love for the book was triggered by the music. The love of the musicians for their music. The feeling that music creates is something I do not often read about, but what is very recognizable and in a strange way during all those train journeys created some funny feeling of silence. My hate goes to Michael and his forbidden relationship with Julia. Unstable, numb, desperate. It didn’t create a feeling of silence, but made me angry.

The strange thing is that hate and love created some balance in the book. Therefore my final opinion is fairly neutral: equal?

View all my reviews

Houvast by Harlan Coben
My rating: 2 of 5 stars

(English further down)
In de 29ste editie van de VN Detective & Thrillergids krijgt ‘Houvast’ 5 van de 5 sterren.
Helaas, ik kan het er niet mee eens zijn.

Ik las het boek voor ‘Off the Shelf Challenge 2012’. Het stond op mijn plank, omdat het een keertje gratis was meegekomen tijdens een actie van bol.com.
‘Een literaire thriller’ staat er op de kaft. Toen had ik het al moeten weten: ik vind thrillers heerlijk, maar alles wat ‘literaire thriller’ wordt genoemd is het wat mij betreft vaak niet. Overigens ben ik wel weer een thriller liefhebber.

De achterflap van Houvast zegt in dikgedrukte letters: ‘Hoe ver ga je om je kind te beschermen?’. En inderdaad, dat is het thema van het boek. Misschien ook wel dat het mij daarom maar niet kan aanspreken. Pagina’s lang vragen Tia en Mike zich af of ze de privacy van hun zoon wel mogen schenden zoals ze doen. Pagina’s lang denken ze na over hoe het vroeger ging en hoe nu met het internet en alle bijbehorende kansen en ellende. Het kwam een beetje over als gezeur. Het leidde de aandacht af van de thriller zelf.
Harlan Coben is volgens de achterflap getrouwd en heeft vier kinderen. Tijdens al die verhandelingen krijg ik erg het gevoel dat hij zijn eigen dilemma’s deelt met ons via het boek.
Ik ben geen moeder, misschien dat het me daarom op gegeven moment gaat irriteren.

Dan de thriller zelf. Het boek start met twee verhaallijnen die niet bij elkaar lijken te horen, maar uiteindelijk toch een connectie blijken te hebben. De connectie zit vooral op thema (hoe ver ga je om je kinderen te beschermen), de ‘fysieke’ connectie maakt niet warm of koud.
Echt spannend wil het niet worden. Het verhaal kabbelt door.

Snel door naar een volgend boek. Dit was niks voor mij.

ENGLISH
In the 29th edition of the “VN & Thrillers Detective Guide” ‘Hold Tight’ gets 5 out of 5 stars.
Unfortunately, I can not agree.

I read the book for the ‘Off the Shelf Challenge 2012’. It landed on my shelf, as a ‘buy 2 – get 1 free’ edition.
The covers says it’s a ‘literary thriller’. I do like thrillers, but most of the time I don’t like the ones that are ‘literary’.

The back cover says in bold: “How far do you go to to protect your child?”. And indeed that is the theme of the book. Maybe the reason I just don’t like the book. For pages Tia and Mike ask themselves if they are allowed to violate the privacy of their son. Pages long they are thinking about how they lived their lives as kids and how that is different from their kids with the internet and mobile phones.
Harlan Coben is married with four children. I got the feeling he is just sharing his own dilemmas with us through the book.
I’m not a mother, that’smaybe why it just got me irritated.

Then the thriller itself. The book starts with two story lines that do not seem to belong together, but eventually found to have a connection. The connection is mainly on the theme (how far do you protect your children), the ‘physical’ connection is not that interesting.

Quickly on to the next book. This one just wasn’t it for me.

View all my reviews

De overgave by Arthur Japin
My rating: 4 of 5 stars

(english further down)
Ik las dit boek voor de Off the Shelf Challenge 2012. Het stond sinds oktober 2008 op de plank. Tijd dus om voor het eerst opengeslagen te worden!

Niet om doorheen te komen de eerste pagina’s. Alles stond me tegen aan dat eerste stuk: de grote hoeveelheid mensen die werden opgevoerd met te ‘gewone’ namen om meteen te onthouden (ik kwam er pas aan het einde achter dat er achterin het boek een stamboom zit) en vooral ook waar het verhaal over zou gaan: ik heb niets met Indianen en Texanen.

Toch heb ik doorgelezen en blij toe!
Was het toch het verhaal? Was het de schrijfstijl van Arthur Japin, was het de gedachten in mijn achterhoofd over allemaal andere dingen? Ik weet het niet, maar de afgelopen drie dagen heb ik ieder vrij moment benut om zo snel als mogelijk het boek uit te lezen.

‘De overgave’ is een verhaal verteld vanuit het perspectief van Granny Parker. Granny is een Kolonist. Als Kolonist heeft zij haar leven gewijd aan het toeeigenen van eigen grond en verkondigen van de boodschap van God. Zij stichten een nederzetting op een vlakte, daar waar ook ‘de wilden’ wonen. Aanvankelijk leven ze vreemdzaam samen. Er is geen contact, maar aanwezigheid wordt gedoogd.
De Texanen (Europeanen), Mexicanen en verschillende indianenstammen komen in conflict over hetzelfde stuk grond. Uiteindelijk resulteert dit in een zeer gewelddadige overval op de nederzetting van de Parkers door een Indianenstam.

Het moment van de overval is een keerpunt in het boek. Alles ervoor lijkt inleidend, daarna begint het echte verhaal over familiebanden, verlies en diepgewortelde haat.

Japin schrijft het verhaal nuchter, rauw. Het tempo is lekker, het maakt dat je blijft doorlezen.

Het boek zet mij aan het denken. Hoeveel wijzer zijn wij geworden sinds 1835? De kolonisten van toen zagen de indianen als ‘wilden’, omdat zij een niet te begrijpen taal spraken, veel communiceerden in gebaren en ‘vieze’ buffelhuiden als kleding gebruikte. De kleindochters van Granny die ‘terugkomen van de wilden’ laten zien in het verhaal, dat de nuance ook anders kan zijn. De ‘wilden’ hebben een enorme band met de natuur, wat ze ook veel kennis oplevert in tijden van ziekten. Granny leert dat wel, maar erkent de positiviteit ervan niet.
Gaat het in onze tijd zo anders met discriminatie? Is niet nog steeds het onbekende eng en dus niet goed?
En de kolonisten. Zijn die zoveel anders dan kolonisten vandaag de dag? Nee, helaas niet.

Het boek gaat over vergeven. Kun je jezelf overgeven aan je leven aan de situatie waarin je terecht bent gekomen en jezelf vergeven in de keuzes die je gemaakt hebt? Of blijf je hangen in haat, waar je uiteindelijk vooral ook zelf aan kapot gaat?
Wat is vergeven voor jou?

ENGLISH
I read this book for the Off the Shelf Challenge 2012. Since October 2008 it stood on the shelf.

The first pages were hard to get through. The large number of people with ‘regular’ names which were easy to forget (At the end I noticed the family tree at the end of the book), and especially the subject: I normally don’t like reading about Indians and Texans.

In the end, I’m happy that I kept on reading!
Was it the story? Was it the style of writing of Arthur Japin, or was it the thoughts in my mind about related subjects, not mentioned in the book itself? I do not know, but the last three days, I used every free moment to finish the book.

“Someone found” is a story told from the perspective of Granny Parker. Granny is a Settler. Settlers have devoted their lives to settle on the land that they believe they own and proclaim the message of God. They founded a settlement on a piece of land, where the ‘savages’ are living at the same time. Initially, they live together peacefully. There is no contact, but presence is tolerated.
The Texans (Europeans), various Indian tribes and the Mexicans get into a conflict about who owns this land. Ultimately this results in a very violent attack on the settlement of the Parkers by an Indian tribe.

The time of the robbery was a turning point in the book. Everything before this point seems to be introductory, after the attack begins the real story about family ties, losses and deep-seated hatred.

Japin writes the story down to earth, raw. The pace is nice, it makes you continue reading.

The book set me thinking. How much wiser did we become since 1835? The settlers of that time saw the Indians as “savages” because they spoke an incomprehensible language, use gestures to communicate and use ‘dirty’ buffalo skins as their clothing. The granddaughters from Granny, who lived with the ‘savages’ for some time, shows that it isn’t as black and white as the settlers are thinking. The “savages” have a tremendous relationship with nature. This relationship brings them a lot of knowledge in times of illness. Granny learns about it, but doesn’t recognize the positive of it.
Is it so different in our time with discrimination? Isn’t still “the unknown” scary and therefore not good?
And what about the settlers? Are they any different than settlers today? No, unfortunately not.

The book is about forgiveness. Can you surrender yourself to your life to the situation you’ve arrived at and forgive yourself for the choices you made? Or are you stuck in hatred, that will bring you down at the end?
What is forgiveness for you?

View all my reviews

 

Veel kleine zelfstandigen, stichtingen en verenigingen hadden in het verleden een zakelijke rekening bij de Postbank. Handig, want de rekening was vrijwel gratis. Pas voor allerlei extra’s, die je als kleine rekeninghouder vaak toch niet nodig hebt, ging de kassa rinkelen.

De Postbank verdween en iedereen ging noodgedwongen over naar ING en ING is niet gratis. Helaas waren er weinig alternatieven, want ook Bizner hield ermee op.

Ik ben betrokken bij verschillende stichtingen en verenigingen. Ik help ze met hun website. Ten tijde van de Postbank hadden al deze sites een donatieknop om via iDeal een donatie te doen. De iDeal kassa bij Postbank was immers gratis, alleen per ontvangen donatie werd een klein bedrag berekend. De ING besloot vorig jaar om in ieder geval abonnementsgeld voor iDeal te gaan rekenen van 20 euro per maand (dat is dus van 0 euro per jaar naar 240 euro per jaar!). Alle iDeal kassa’s konden dus van de sites af.

Maar ook dit jaar verrast ING de kleine stichting of vereniging. Wederom een prijsverhoging van de zakelijke tarieven, dit keer met ongeveer 30%! Tijd dus voor een prijsvergelijking!

	ING	Triodos	Rabobank vereniging *	Rabobank zakelijk	ABN AMRO MKB	ABN AMRO Bestuur **	SNS Bank
Abonnement rekening (per maand)	3,50	0,00	7,50	8,50	4,35	4,35	 2,50
Internetbankieren (per maand)	3,25	4,50	0,00	0,00	5,00	5,00	 3,00
Bankpas (per jaar)	13,95	20,00	0,00	0,00	15,00	15,00	 12,96
Bankgiro ontvangst (per betaling)	0,14	0,15	0,14	0,14	0,14	0,14	 0,14
Betalen (per betaling)	0,07	0,07	0,07	0,07	0,07	0,07	 0,05
TOTAAL (bij 50 betalingen + 50 ontvangsten per jaar)	105,45	85,00	90,00	112,50	137,70	127,20	88,46
AANBIEDING (voor zover bekend op 11-12-2011)						Eerste jaar gratis internetbankieren	100 euro transactiekosten gratis
TOTAAL (na aanbieding)	105,45	85,00	90,00	112,50	137,70	67,20	78,96

De tarieven in de tabel zijn de tarieven voor 2012
* behalve korting, biedt Rabobank 120 elektronische opdrachten gratis op de verenigingsrekening. Daar boven gelden de hier boven genoemde tarieven.
** ABN AMRO Bestuurdersrekening voor stichtingen en verenigingen heeft tot 400 euro gratis betalingsverkeer (ontvangen en betalen). Daar boven gelden de tarieven in bovenstaande tabel.

Conclusie

Het lijkt aantrekkelijk te shoppen tussen banken op basis van hun aanbiedingen. Helaas is het nog niet mogelijk je zakelijk rekeningnummer te behouden bij een overstap, dus uiteindelijk zit je toch snel voor meerdere jaren aan een bank vast. Triodos wil daar graag verandering in brengen, dus wie weet!

Wel kun je bij een overstap gebruik maken van de overstapservice (ook als zakelijke klant). Je hebt daardoor 13 maanden om al je contacten op de hoogte te brengen van de tariefwijziging.

De Opvang verhuist naar Triodos. Past ook beter qua doelstelling.

@infamuze stelde mij op Twitter de volgende vraag:

@evelien hoe volg jij de groepen? Ik heb daar zelf nog geen fijne manier voor gevonden, ik volg er ook best veel

Mijn eerste gedachte bij deze vraag is: ik volg geen groepen, ik participeer in groepen.
Een groep alleen volgen levert je maar weinig op.
Dat wil natuurlijk niet zeggen dat ik in 50 groepen tegelijk actief ben (ook mijn tijd is beperkt), maar wil wel zeggen dat ik in 80% van de groepen die ik volg de afgelopen drie maanden wel heb geparticipeerd.

Belangrijk voor mij is de routering van de informatie uit de groepen. Ik heb aan mijn LinkedIn profiel meerdere e-mailadressen gekoppeld. Zowel zakelijk als privé.

Wanneer ik lid wordt van een groep, besteed ik altijd extra aandacht aan de settings van de groep.
Allereerst zet ik het contact e-mailadres op een adres dat voor mij past bij de groep. Niet alleen omdat ik wil dat anderen contact met mij zoeken via het juiste kanaal, maar ook om het volgen van de groepen te stroomlijnen.

Bij een nieuwe groep zet ik altijd ‘activity’ op ‘send me an email for each discussion’.
Dit betekent dat je bij iedere discussie die gestart wordt in de groep een mailtje krijgt. Dat lijken veel mailtjes, maar het geeft je in een paar dagen een heel duidelijk beeld van de groep.

Ook de digest e-mail zet ik aan. Dat lijkt dubbelop, maar op deze manier ontvang je ook job postings en nieuwsberichten (mits de groep deze mogelijkheid biedt). De delivery frequency zet ik in eerste instantie op dagelijks. Zeker bij drukke groepen is de digest anders snel onleesbaar.

Vervolgens kijk ik het een week of 2 aan.
Doordat de mails binnenkomen in een passende mailbox, kan ik een goed oordeel vellen. Ben ik bezig in een zakelijke mailbox, dan vind ik daar de LinkedIn berichten van groepen waarvan ik van mening was dat ze voor mijn werk relevant zouden zijn. Hobbies komen terecht in een persoonlijke mailbox.

Blijkt na die periode dat ik totaal niet geinteresseerd ben ik de discussies die zich afspelen in de groep, dan meld ik me weer af of zet in ieder geval de ‘mail bij nieuwe discussies’ uit en de digest op wekelijks. Kom je daar zelf niet toe, dan helpt LinkedIn je na verloop van tijd een handje. Klik je nooit door uit een daily digest naar de groep? Dan zet LinkedIn automatisch de digest op wekelijks en stuurt je een mailtje met meer informatie over deze wijziging.
Heel soms gebeurt het dat ik mijn zakelijke mailadres vervang door een persoonlijk adres.

Wat doe ik dan met al die mails? Zoals gezegd, die dingen komen in een mailbox die past bij de groep. Ik ben iemand die weinig filters gebruikt. Mijn ervaring is dat het wegfilteren van dit soort mails zorgt voor mapjes met mails die je nooit opent en alleen maar vol blijven lopen. Dat is niet het doel van een LinkedIn groep. Je volgt een groep omdat je er iets uit wilt halen. Deze potentieel waardevolle informatie ontvang ik dus graag in mijn inbox.

In principe richt ik me vooral op die ‘nieuwe discussie’ mails. Die geven een goed beeld van de groep, zijn handzaam en snel te lezen en triggeren je om zelf ook actief je bijdrage te leveren aan een groep.

Discussies op LinkedIn zijn zeer snel verouderd. Wil ik me mengen in een discussie dan doe ik dat of direct na ontvangst en lezen van de mail, of ik markeer het mailtje en reageer uiterlijk binnen 24 uur. Gemarkeerde mails ouder dan 24 uur, verdwijnen gewoon weer in de prullenbak. Als de discussie nog gaande is, word ik wel getriggerd door een vervolgmailtje, of lees ik in een vervolgmail de reactie die ik zelf ook had willen geven.

De digest scan ik heel snel door. Ik blader voorbij de discussies naar de overige onderdelen (news, jobs etc.).

Die limiet van 50 groepen die LinkedIn je opdraagt helpt mij met het schoonhouden van de lijst. Wil ik lid worden van een nieuwe groep, dan blader ik door mijn bestaande groepen en kijk ik aan welke groep ik al een tijd lang geen bijdrage meer heb geleverd. Blijkbaar is die groep het niet meer voor mij en kan die dus weg.

De vorige post ging over mijn verbazing bij de ontvangst van mijn nieuwe ns ov chipkaart. Maar wat moet je nu doen als je ook zo’n kaart ontvangt?

Doorloop het volgende stappenplan en je bent weer helemaal up and running:
Surf naar ov-chipkaart.nl
Log in met je account.
Koppel de nieuwe kaart aan je account. Geef de kaart een duidelijk herkenbare naam, zodat je weet wat nieuw is en wat oud.
Vraag op ov-chipkaart.nl automatisch opladen aan voor je nieuwe kaart. Het is geen overzetten, zoals de NS doet lijken, maar het is een nieuwe machtiging.
Reis je liever eerste klas? Vraag die klasse dan aan via het klasse wisselformulier op ns.nl
Ga naar een automaat (de kleintjes in de supermarkten kunnen tegenwoordig ook alles) en haal je betellingen op.
Op de dag dat je nieuwe kaart ingaat, kun je het overgebleven saldo van de oude kaart laten overzetten op de nieuwe bij de NS balie. Geen zin in wachtrijen? Vul dan het formuliertje saldo terugstorten in op ov-chipkaart.nl

Je bent nu weer helemaal klaar voor het OV!

Volgende keer aandacht voor hoe ik denk dat dit beter zou kunnen.

Een paar weken geleden ontving ik de brief van de NS: mijn ov-chipkaart was bijna verlopen en dus zat er een nieuwe kaart bij de brief. De NS had mij al geholpen door het reizen op saldo en de kortingskaart op de kaart te zetten, ik hoefde alleen nog maar eventjes een paar kleine dingetjes te doen en de informatie daarvoor kon ik vinden op de website.

Wat had ik verwacht?
Om te beginnen zou ik denken dat ik eens per 5 jaar een nieuwe kaart van de NS krijg omdat het een identificatie met foto is en iemand er na 5 jaar anders uit kan zien. De NS ziet andere redenen denk ik om een kaart te vernieuwen, want er was geen oproep geweest voor een nieuwe foto, dus op mijn ov-chipkaart blijf ik eeuwig jong.

Dan de producten. Om te beginnen heb ik een vrij eenvoudige ov-chipkaart. Reizen op saldo, kortingskaart met voorkeur eerste klas en automatisch opladen. Geen extra producten van andere vervoerders; mijn HTM abonnement is nog ouderwets plastic zonder techniek.
Naief als ik soms kan zijn, had ik verwacht dat de NS alle producten van mijn oude kaart gewoon op mijn nieuwe kaart zou hebben overgenomen, zodat ik op de dag dat mijn oude kaart verviel en mijn nieuwe in zou gaan ik alleen moest denken aan de juiste kaart in mijn tas. Ook zoiets bijzonders trouwens, de nieuwe kaart ging pas 2 weken na ontvangst in op een specifieke datum. Verklaarbaar, het was het verleng moment van mijn kortingskaart.
De NS dacht er anders over. Met het reizen op saldo ging het goed. Het stond erop. De kortingskaart was een ander verhaal. De NS leek ervan overtuigd dat ik met een nieuwe kaart mijn voorkeur voor eerste klas zou laten vervallen. De kortingskaart stond er dus wel op, maar dan 2de klas. DE kans ook van de NS om mij voor te lichten over de nieuwe functie in de automaat om voor 24 uur van voorkeursklasse te wisselen, gemiste kans.
Dan het automatisch laden. Niet een NS product maar een product van OV chipkaart. Helaas, dat stond dus niet op de kaart, maar, dat kon via ov-chipkaart.nl eenvoudig worden overgezet! Leuk grapje van de NS. Blijkbaar zit de wetgeving zo in elkaar dat ik ov-chippkaart.nl alleen heb gemachtigd voor automatisch afschrijven voor de oude kaart.

Bijzondere wereld soms.